Πάω στη
κουζίνα να πιώ λίγο νερό και να ξαπλώσω πάλι.Εκεί που φτάνω στην βρύση βλέπω τη
Λάνα να με κοιτάει στα μάτια με ύφος τρομαγμένο.Σκύβω και την χαϊδεύω για να
ησυχάσει.Ξαφνικά πίσω της βλέπω μια σκιά να κουνιέται.Τρομάζω και μένω
σαστισμένη εκεί.Σε λίγο η σκιά έχει εξαφανιστεί,αφήνοντας με να κοιτάω τον
τοίχο.Βάζω νερό στο ποτήρι και επιστρέφω στο δωμάτιό μου.Τα νερά που ήταν στο
πάτωμα εχούν πλέον στεγνώσει.Ξαπλώνω και πάλι αλλά είχα ξεχάσει την πόρτα
ανοιχτή και μπαίνει μέσα η Λάνα.Της λέω να πάει μέσα αλλά είναι φανερά και πάλι
τρομαγμένη.
Κάθομαι μαζί
της στο σαλόνι μέχρι που ακούω από έξω ένα σφύριγμα,γνωστό στ’αυτιά μου.Βγαίνω
στο μπαλκόνι,ο αέρας σφυρίζει και πάλι.Το σκοτάδι είναι ακόμα πιο
μαύρο.Ακούστηκε από μέσα κάτι σα να σπάζει και τρέχω να δω τι είναι.Η Λάνα
έριξε το βάζο του μικρού τραπεζιού, αλλά το μικρό κάδρο που απεικονίζει μια
χειμωνιάτικη νύχτα ακουμπισμένο εκεί πάνω
είναι που μου τραβάει την προσοχή και κάνει την καρδιά μου να χτυπά
δυνατά και να τρέμω ολόκληρη από το φόβο.
No comments:
Post a Comment