Κεφάλαιο 5

Το σκέφτομαι τώρα καλύτερα,να πλησιάσω ή να μείνω εδώ που είμαι; Βαδίζω προς το μέρος της φιγούρας,μένει εκεί ακίνητη.Μόλις φτάνω στη γωνία,αρχίζει να τρέχει.Εντελώς ασυνείδητα αρχίζω να τρέχω κι εγώ από πίσω.Όλα γύρω μου έχουν γίνει μια μάζα από σκιές,τρέχω πολύ γρήγορα.Σε κάποια στιγμή χάνω τη φυγούρα.Κοιτάω αριστερά και δεξιά αλλά τίποτα. Ή τουλάχιστον τίποτα μέχρι τα επόμενα δευτερόλεπτα που νιώθω κάτι κρύα χέρια να με γραπώνουν και να μου κλείνουν το στόμα.Προσπαθώ να ξεφύγω αλλά όλα αυτά μάταια.

-Σώπασε! Μου λέει μια αντρική φωνή.

Σωπάω όπως μου είπε αλλά όχι γιατί μου το πρόσταξε αυτός,αλλά γιατί η όλη ενέργεια μου έχει εξαντληθεί.

-Θα σε πάω κάπου που θα σου αρέσει πολύ...Μου λέει και γελάει κρυφά.

Δεν έχω άλλη επιλογή,πάω όπου με πάει...Ξαφνικά βρίσκομαι σε ένα φορτηγό.Ξεκινάμε για το άγνωστο...