Το κρατάω στα
χέρια μου και το επεξεργάζομαι.Από πού μπορεί να ήρθε αυτό το πράγμα;Ακούω
από έξω τη φίλη μου τη Μάγδα να με φωνάζει.Βγαίνω και πάλι έξω στο μπαλκόνι.
-Έλα,κατέβα
κάτω! Θέλω να σου δείξω κάτι! Μου λέει με δυνατή φωνή.
-Εντάξει,ένα
λεπτό να βάλω τα παπούτσια μου! Της λέω μη ξέροντας τι μπορεί να θέλει να μου
δείξει.
Κατεβαίνω
κάτω αλλά η Μάγδα έχει εξαφανιστεί...Ακούω κάτι πίσω από ένα θάμνο,γυρίζω να
κοιτάξω και είναι πάλι αυτή η μαύρη σκιά.Τρέχω να πλησιάσω αλλά έχει εξαφανιστεί
στο πρώτο κι όλας βήμα μου.Αρχίζω να φοβάμαι μήπως όλα αυτά είναι μέρος της
φαντασίας μου,αλλά αποδίχθει ότι κάνω λάθος διότι βλέπω τη σκιά τώρα ως φυγούρα
στην γωνία του πεζοδρομίου.
No comments:
Post a Comment